تاریخچه دانه کنجد
سزاموم، تیل، سیم‌سیم، بنی‌سید و جین‌جلی همگی از نام‌های کنجد هستند. دانه کنجد، یکی از قدیمی‌ترین دانه‌هایی است که توسط انسان‌های اولیه مورد استفاده قرار می گرفته است. امکان کشت آسان این دانه در شرایط آب‌وهوایی گوناگون، از نیمه‌خشک تا معتدل و همچنین دارا بودن فواید خوراکی و خواص درمانی، باعث شده است تا از دیرباز، مصرف این دانه‌ی پرخاصیت در میان نقاط پراکنده دنیا، رواج داشته باشد.
برخی بر این باورند که منشا گیاه کنجد در قاره آفریقا و در کشور اتیوپی بوده است و قدمتی 5000 ساله دارد؛ در عین حال شواهد دیگری نشان می‌دهد که استفاده از کنجد به عنوان دارو، از 1500 سال پیش از میلاد، در مصر باستان و در مراسم و تشریفات مذهبی رواج داشته است اما آنچه که در حال حاضر قطعیت دارد، صادرات کنجد با نام
در نقطه‌ای دیگر، لوح‌های سنگی به جا مانده از قوم آشور، بیان‌گر آن است که کشت و مصرف کنجد از میان این قوم شروع شده و قدمتی 4000 ساله دارد. در متون یکی از الواح به دست آمده، افسانه‌ای وجود دارد که حاکی از اهمیت دانه‌های کوچک کنجد در امپراطور بزرگ آشور است؛ در این افسانه آمده است که شبی، یکی از خدایان آشوری بعد از نوشیدن شراب کنجد، تصمیم می‌گیرد که فردای آن روز، دست به خلقت زمین بزند.
امروزه می‌توان گفت که مصرف کنجد، به دلیل پیدایش و تولید فرآورده‌ها و محصولات کنجدی، رواج بیشتری پیدا کرده است. میزان تولید کنجد در جهان بیش از 5 میلیون تن بوده و بزرگترین تولید کنندگان آن عبارتند از: تانزانیا، میانمار، هند، سودان، چین و نیجریه.
در ایران نیز کشت و برداشت کنجد در 16 استان کشور از جمله در خوزستان، خراسان، فارس و کرمان و در مساحتی معادل با 50 هزار هکتار صورت می‌گیرد.
ترکیبات شیرینی کنجد عسلی
شکر ،عسل، کنجد، روغن، خلال